Agnolo Bronzino - Venüs ve Cupid Alegorisi

Bronzino - Allegory With Venus and Cupid

Agnolo Bronzino (1503 – 1572)

Asıl adı Agnolo di Cosimo di Mariano Tori olan sanatçı 17 Kasım 1503’de İtalya’nın Floransa şehrinde dünyaya gelir. İlk yıllarında Raffaelino del Garbo’nun yanında çıraklık yapar.

Ardından 1522 yılında Floransa yakınlarındaki Certosa di Galuzzo freskleri için, maniyerizm temsilcilerinden olan İtalyan sanatçı Pontormo’ya asistanlık eder. Bu asistanlık onun sanatçı kimliğinin belirlenmesi yönünde oldukça önemlidir.

İlk eserlerinde hocası Pontormo’nun etkileri görülse de bu etki çok uzun sürmez ve Bronzino zamanla kendi tarzını oluşturur. 1539’da Cosimo ı. de’Medici ve Toledolu Eleonora’nın düğün törenleri süslemelerinde görev alır. Bu görevle birlikte çok beğenilen Bronzino, çiftin saray ve portre ressamlığına getirilir.

1546 yılında iki yıl boyunca Roma’da kalır ve burada özellikle Raffaello ve Mitchelangelo’nun eserlerini inceler. Genellikle soluk renkler kullanarak yaptığı portre resimleri ile ünlenir ve 16. yüzyıl portre resminin en incelikli eserlerini ortaya koyar.

Erken maniyerizm etkisi altında eserler veren sanatçı, 1572 yılında Floransa’da ölür.

Venüs ve Cupid Alegorisi

İnceleyeceğimiz tablo Rönesans’ın on dönemlerinde ortaya çıkan ve Barok dönemine bir geçiş formu olan Maniyerist akımının özelliklerini yansıtır.

Eser, zarafet ve erotizm tutkusuyla bilinen Fransa Kralı I. Francis’e Medici ailesinin bir hediyesi olarak Bronzino’ya sipariş edilmiştir. Tabloya bu anekdotu bilerek bakmak şüphesiz daha farklı görmemize sebep olacaktır.

Bronzino’nun mitolojik kahramanları ana figür olarak seçtiği bu tablosu anlaşılması zor olan eserlerinden biridir. Tablonun her bir köşesinde kimi aydınlık kimi ise karanlıkta kalmış dikkat çeken farklı yüzler bulunur.

Eser üç farklı tema üzerinde durmakta; Şehvet, Haset ve Aldatma.

Bu tablo alegorik bir eserdir. Alegorik resimlerde bulunan figürlerin hepsi bir niteliği sembol eder. Bu nitelikler erdem ya da erdemsizliklerdir. Şimdi tek tek bu figürlerin hangi erdem ya da erdemsizlikleri sembolize ettiğine bakalım.

Bronzino burada aşk ve arzu üzerine özenle kurgulanmış bir alegori betimlemektedir. Eserinin merkezinde çıplaklıkları ile dikkatleri çeken Roma mitolojisinin aşk ve güzellik tanrıçası Venüs ile oğlu aşk tanrısı Cupid yer alır.

Venüs’ün vücudu Rönesans güzellik anlayışına uygun olarak ipeksi ve porselen gibi bir ten, dolgun hatlara sahip bir vücut şeklinde gösterilmiştir. Genellikle kanatları olan küçük sevimli bir çocuk olarak resmedilen Cupid’in bedeni ise burada genç, taze bir oğlan olarak verilmiştir.

Hatta oldukça ‘seksi’ hatlara sahiptir. Venüs oğlu Cupid’e bir anneden çok bir kadın gibi yaklaşır. Bu iki beden açık bir şekilde birbiri ile cinsel temas halindedir. Cupid Venüs’ün dudaklarına yaklaşmış bir eli ile Venüs’ün kafasını tutarken diğer eli ile çıplak memesine dokunarak onu cinsel olarak uyarmaktadır.

Venüs buna karşılık olarak Cupid’i silahsız bırakır. Sadağından okunu alarak zarif ve kışkırtıcı bir biçimde oku elinde tutar. Venüs’ün esnek ve gevşemiş olan vücudu aralarındaki bu heyecanlı ilişkinin hakim kişisi olduğunu göstermektedir.

Detaylar

Eserdeki ana figürlerin kimliklerini seçmekte zorluk geçmeyiz çünkü kendilerini ele verirler. Genç oğlan figürünün sırtında asılı olan sadak ve Venüs’ün elinde tuttuğu ok bize bu figürün Yunan mitolojisinin aşk tanrısı Eros yani Cupid olduğunu söyler. Venüs’ün ise simgelerine aşağıda değineceğim.

Venüs’ün sol elinde tuttuğu meyve elma olabilir. Bu da akıllara Adem ile Havva’nın cennetten kovulmalarına yol açan yasak meyveyi, elmayı getirir. Oğlu ile cinsel bir etkileşimde bulunan Venüs’ün elinde yasak meyvenin olması şaşırılacak bir durum değildir.

Aynı zamanda Venüs’ün atribüsü (atribü: Antik heykellerde bir heykelin hangi tanrı, tanrıça ya da kahramana ait olduğunun anlaşılmasına kolaylık sağlayan ayrıntı, giysi ya da aksesuara verilen genel ad.) altın elmadır. Hikayeye göre üzerinde “en güzele” yazılı olan bu elma Troya prensi Paris tarafından Afrodit’e (Venüs) verilir.

Altın elma Venüs’ün atribüsü dedik yalnız Venüs sadece bununla simgelenmez. Sol alt köşede tam Cupid’in ayağının altında görülen kumru Antik zamanlardan beri aşkın simgedir. Burada doğal olarak Venüs’ü simgeleyen bir konumda yani Venüs’ün atrübüsü konumundadır.

Yüzler

Sol üst kısımda yer alan figür Kayıtsızlık ya da Aptallıktır. Yüzü maskeyi andıran oldukça yapay ve tuhaf görünüşlü bu figür Venüs ve Cupid’in üzerini elinde tuttuğu mavi bir örtü ile örtmek ister. Bu mavi örtü Bakire Meryem imgelerinde kullanılan mavi elbise ile de uyuşmaktadır.

Resmin sağ üst köşesinde bronz tenli, kaslı kolları ve kanatları olan bir adam bulunmaktadır. Bu adam Zaman Baba’dır. Figürün kimliğini adamın hemen arkasında bulunan kum saatinden anlayabiliriz.

Yaşlı, sakalları olan zaman figürü “yasak aşk” ın düşmanıdır. Zaman figürü Kayıtsızlık figürünün ortada bulunan durumun üstünü kapatmasına izin vermeyerek onu engellemeye çalışır.

Cupid’in kanatlarının altında elleri ile başını tutan ve çığlık atar bir vaziyette bulunan çirkin yüzlü kadın Kıskançlık’tır. Venüs ve Cupid arasındaki aşkı kıskandığı için çıldırır.

Çıplaklığı ile dikkat çeken bir başka kişi kıvırcık saçlı, kırmızı yanaklı bir erkek çocuğudur. Bu çocuk iki eli ile kavradığı gülleri havaya kaldırmış ve resmin odak noktasında bulunan Venüs ile Cupid’i hedef almıştır. Güller Venüs’ün en bilinen simgelerinden biri olmakla beraber bu gülleri onların üzerine atması aşka dair bir kutlama olarak nitelendirilebilir.

Diğer yandan bu oğlan Çılgınlık’tır. Aşkın sarhoşluğu ile kendinden geçen oğlan ayaklarına batan dikenleri bile fark etmez. Dikenler Rönesans’ta aşkın sebep olduğu acı ile ilişkilendirilmiştir. Oğlan figürü aşkın aptalca ve mutlu tarafını sembolize etmektedir.

Yukarıda bahsettiğim Çılgınlık figürünün arkasında güzel, melek yüzlü biri dikkat geçmektedir. Ancak bu figür göründüğü gibi midir? Daha dikkatli baktığımız zaman bu güzel yüzlü kızın bedeninin pullarla kaplı olduğu ve bir canavarın bedeni gibi olduğunu anlarız.

Görünüşü ile bizi kandıran figür Aldatma, Hilekarlık’tır. Venüs ile Cupid’e sevimli yüzünü göstererek ile bir petek bal sunar ancak geri plandaki eli canavar vücudunun sahip olduğu çıngıraklı kuyruğu saklamaya çalışır. Dikkat çeken bir başka ayrıntı ise Hilekarlık figürünün ellerinin ters olmasıdır.

Sağ en altta iki tane maske görmekteyiz. Bu maskeler muhtemelen bırakılan rolleri simgeliyor. Venüs ve Cupid maskelerini indirerek en gizli arzularını ortaya döküyorlar.

Esere Farklı Bir Bakış

Bu resmin yalnızca aşk üzerinden ele alınması biraz eksik bir yorumlama olabilir. Bahsettiğimiz her figürün farklı anlamlara da çağrışım yaptığını söylemek yanlış olmayacaktır. Eserin yapıldığı dönemde ciddi bir sağlık sorunu olan frengi bu esere de yeni bir anlam katacaktır.

Venüs ile oğlu Cupid ensest bir ilişki içindedir. Bu da frengi hastalığının sebeplerinden biridir. Ensest ilişkinin yani frenginin üzerini mavi bir örtüyle örmek isteyen Kayıtsızlık, bu hastalığın ortaya çıkmasını isteyen ve zamanla belirginleşen etkilerine gönderme yapan Zaman Baba, yüzü hastalığın ilerlemesi ile korkunç bir hal alan Kıskançlık ve yasak ilişkinin zevklerinin bir yansıması olarak Hilekarlık figürlerini düşünebiliriz.

Bronzino – Allegory With Venus and Cupid

Figürlerin bedenleri yalnızca görsel fantazilerden ibarettir. Fizyolojik olarak mümkün olmayan pozlar verirler. Venüs’ün yer çekimine meydan okuyan duruşu buna bir örnek oluşturabilir. Bir yere dayanmadan o şekilde yıkılmadan durması imkansızdır. Cupid’in ise boynu dudakları Venüs’ün dudaklarına değebilsin diye uzatılmıştır.

Sanatta Anlamın Görüntüsü isimli kitabında Richard Leppert ele aldığımız eser hakkında şunları söylüyor; “Bronzino, kültürel anlamda en tehlikeli arzuları uyandırarak, tabuların yıkılışını getiriyor önümüze görsel olarak.”

Yaklaşık olarak 1540-50 yıllarına tarihlenen eser bugün Londra National Gallery’de sergilenmektedir.

Yararlanılan Kaynaklar;